شهادت امام زین العابدین علیه السلام
امام سجّاد (علیه السلام) در دورهاى زندگى کردند که ارزشهاى دینى دستخوش تغییر و تحریف شده، و دیکتاتورى بنىامیّه صداى هر مصلحى را خاموش مىکرد.
وجود افراد بزرگوارى چون امام سجّاد (علیه السلام)، در بین اسیران کربلا، مشروعیت قیام امام حسین (علیه السلام) را نزد مردم تثبیت مىنمود و در رسیدن به هدف که همانا نجات اسلام و مسلمانان از دست حکّام فاسد اموى بود، حایز اهمیّت بسیار است.
امام سجّاد (علیه السلام) از نظر دلاورى و شجاعت نیز نمونه‌ای کامل است، گواه این مدّعا، سخنرانیهاى غرّاء او در کوفه و شام است. در محیط رعبآورى که امویان پدید آورده بودند، امام سجاد(علیه السلام) بدون توجّه به شوکت ظاهرى و نیروهاى نظامى آنها در مورد شخصیت پدید آورندگان نهضت و جنایات بنى امیه سخن راند و امویان را در نزد مسلمانان بىآبرو ساخت۱٫ اگر امام سجّاد (علیه السلام) در طول روزهاى اسارت، در عصر عاشورا و روزهاى بعد در راه شام و کوفه و بعد عزیمت به مدینه و در طول سالهاى متمادى، مجاهد و تبیین و افشاگرى نکرده بودند و حقیقت فلسفه عاشورا و هدف قیام حسینى و ظلم دشمن را بیان نمىکردند، واقعه عاشورا تا امروز، جوشان و زنده و مشتعل باقى نمىماند۲٫
پس به همان اندازه که مجاهدت حسین بن على (علیه السلام) و یاران کربلا به عنوان صاحبان پرچم، سخت بود، مجاهدت امام سجّاد (علیه السلام) و بقیه بزرگواران، نیز دشوار بود. البته صحنه آنها، صحنه نظامى نبود؛ بلکه تبلیغى و فرهنگى بود، و امام سجاد در چنین شرایط ناگوار اجتماعى و دینى مهمترین کار خود را در زمینه برقرارى پیوند مردم با خدا به وسیله دعا آغاز فرمود، و تا پایان عمر شریفشان تلاش کردند معارف اسلام را در قالب دعا به مردم بیاموزند۳٫
پی‌نوشت‌ها:
۱) زمینه های قیام امام حسین (علیه السلام)، جمعی از نویسندگان، جلد ۲، ص ۲۷۴
۲) عاشورا شناسی، جمعی از نویسندگان، جلد ۱، ص ۲۲۴
۳) زمینه های قیام امام حسین (علیه السلام)، جمعی از نویسندگان، جلد ۲، ص ۲۷۴[pb_builder]
