روز طبیعت
توجه و دلبستگی انسان به خالق جهان طبیعت و ستایش از آفریدههای او انسان را بر آن میدارد که به دامان طبیعت رفته عجائب جهان را نظارهگر باشد.
از سویی دیگر شادی، نشاط و سرزندگی در زندگانی یکی از نمادیترین نشانه تندرستی هر انسان است که در ارتباط و تعظیم به خالق جهان میتوان یافت.
حال اگر منظور از سیزده به در یعنی رفتن به دشت و طبیعت، و استفاده از مواهب الهی و نظاره جهان خلقت، بسیار دارای ارج و ستودنی است؛ ولی اگر منظور از سیزده به در یعنی رفتن به خارج شهر و انجام برای نجات از نحس بودن روز سیزدهم، امری خرافی و بیجا است و باید توجه داشت در حقیقت، مردم ایران در روز سیزدهم نوروز که جشنهای نوروزی به پایان میرسید، با حرکت به سوی طبیعتِ فرح انگیز سپاسشان از خداوند بلند مرتبه را ابراز میکردند، سپاس از آن که خداوند، بار دیگر حرارت، نشاط و خرمی را به آنان هدیه کرده است.
پس سیزده فروردین روز پیوستن به خداوند باری تعالی است، و هیچ نحاستی در آن وجود ندارد پس در این روز خجسته باید پنجرهها دل را به سوی خالق طبیعت گشود، چرا که زمین و زمان روز میلاد انسان را جشن میگیرد.
[pb_builder]