یـکسـال پس از هجرت برادر به خراسان. همراه با گروهی از خاندان و اصحاب اهل بیت، از مدینه عازم آن دیار شد. اما در نیمه راه درشهر ساوه گروهی از دشمنان خاندان پاک نبوت به آنها یورش بردند و بسیاری از آنان را مظلومانه به شهادت رساندند. فاطمه معصومه با تنی بیمار و جانی پر از اندوه به سوی شهر قم روان شد و فرمود: «مرا به قم ببرید زیرا از پدرم شنیدم که قم مرکز شیعیان ماست»[۱]
بزرگان قم به استقبالش شتافتند و پذیرای وجود پاکش شدند. اما عمه سادات بیش از هفده روز دوام نیاورد و به دیدار پروردگارش شتافت.
او را در قم به با احترام فراوان به خاک سپردند و شهر قم تا ابد میزبان خانه ای از خانه های اهل بیت شد.
خانه هایی که فرودگاه نور و فرازگاه عشق به خاندان پیامبر است. خانه هایی بهشتی که هر کس با کلید معرفت به آن وارد شود و با عشق و اطاعت در آن اقامت گزیند و بر عهدش بماند بهشت جایگاه او خواهد.
علی بن موسی الرضا فرمود: «من زارها عارفاً بحقّها فله الجنه» [۲]
کسى که او را با معرفت زیارت کند جایگاهش بهشت است.در سَر هوس دیدن دلبر دارد
بر سینه خود داغ برادر دارد
افسوس که تا دیار ساوه آمد
دیگر نتوانست قدم بردارد
شاعر: محمود مربوبی